ജിതിന് ജേക്കബ്
നമ്മുടെ എല്ലാ കൊല്ലത്തെയും കേന്ദ്ര ബഡ്ജറ്റിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചാല് വിദേശസഹായം എന്ന ഒരു തലക്കെട്ട് കാണാം. അതായത് ആ സാമ്പത്തികവര്ഷം വിദേശ രാജ്യങ്ങള്ക്കും , വിവിധ ഏജന്സികള്ക്കും സഹായമായും വായ്പ്പയായും കൊടുക്കാനുദ്ദേശിക്കുന്ന തുകയാണത്. ഇത്തവണത്തെ ബഡ്ജറ്റില് മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്നത് 7,659.62 കോടി രൂപയാണ്. കഴിഞ്ഞ വര്ഷം അത് 6,793.87 കോടി രൂപയായിരുന്നു.
കണ്ടോ കണ്ടോ ഇത്രയും തുക ചുമ്മായെടുത്തു ഓരോ രാജ്യങ്ങള്ക്കും കൊടുക്കാന് വട്ടാണോ? ഇവിടെ പ്രളയം ഉണ്ടായപ്പോള് പോലും കൊടുക്കാന് ഒന്നുമില്ല, അപ്പോഴാണ് വിദേശ രാജ്യങ്ങള്ക്ക് കൊടുക്കുന്നത്.
അതുമാത്രമോ Export Import ബാങ്ക് (EXIM Bank) വഴി പിന്നെയും പൈസ കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. 2018 ജൂലൈ 31 ലെ കണക്കുപ്രകാരം EXIM ബാങ്ക് വഴി ഇന്ത്യ ഇതുവരെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന (Sanctioned) വിദേശസഹായം ഏതാണ്ട് 65000 കോടി രൂപയാണ് (കണക്കുകളില് വ്യത്യാസം കണ്ടേക്കാം).
ഭൂമികുലുക്കം ഉണ്ടായപ്പോള് നേപ്പാളിന് 6000 കോടി കൊടുത്തു, ഭൂട്ടാന് കൊടുത്തു, ബംഗ്ലാദേശിന് കൊടുത്തു, മാലിദീപിന് കൊടുത്തു, ശ്രീലങ്കക്കും , അഫ്ഗാനിസ്ഥാനും കൊടുത്തു. ചുരുക്കം പറഞ്ഞാല് സൗത്ത് ഏഷ്യയിലെ എല്ലാ രാജ്യങ്ങള്ക്കും പിന്നെ ആഫ്രിക്കക്കും ഇന്ത്യ വാരിക്കോരി കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. വല്ലാണ്ട് കേടാണല്ലേ?
നേപ്പാളിന് 6000 കോടി എടുത്തുകൊടുത്തു, പക്ഷെ സ്വന്തം രാജ്യത്തെ ഒരു സംസ്ഥാനമായ കേരളത്തിന് കൊടുത്തതോ വെറും 600 കോടി രൂപ (അക്കൗണ്ടില് ഇപ്പോള് കിടക്കുന്ന ഏതാണ്ട് 500 കോടി കേന്ദ്ര സഹായത്തെക്കുറിച്ചും, ഇപ്പോള് അനുവദിച്ച 600 കോടി അടിയന്തിര സഹായം മാത്രമാണ് എന്നതും നമ്മുക്ക് മനഃപൂര്വം മറച്ചു വെക്കാം).
അതൊക്കെ പോട്ടെ. എന്തിനാണ് ഇത്രയും വലിയ തുക നേപ്പാളിന് കൊടുത്തത്? ഭൂമികുലുക്കം കഴിഞ്ഞു പിന്നെയും കൊടുത്തു സാമ്പത്തീക സഹായങ്ങള്.
അന്താരാഷ്ട്രതലത്തില് രണ്ട് രീതിയിലാണ് സഹായങ്ങള് കൊടുക്കുന്നത് ഗ്രാന്റ്റ് ആയും വായ്പ്പ ആയും. എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഗ്രാന്റായും വായ്പ്പയായും ഒക്കെ മറ്റുരാജ്യങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നത്? വായ്പ്പ കൊടുക്കുന്നവര്ക്ക് എന്താണ് നേട്ടം?
ഗ്രാന്റായി കൊടുക്കുന്നത് തിരിച്ചടക്കേണ്ട. വായ്പ്പയായി കൊടുക്കുന്നത് മുതലും പലിശയും ചേര്ത്ത് തിരിച്ചടക്കണം. അതിനെന്താണ്? വായ്പ്പയുടെ അല്ലെങ്കില് ലോണിന്റെ പലിശ നിരക്ക് വളരെ തുച്ഛമല്ലേ? കണ്ടില്ലേ കേരളത്തിലെ മെട്രോയ്ക്ക് ഫ്രഞ്ച് സര്ക്കാര് പണം നല്കിയത്. അതും 1 % പലിശക്കോ മറ്റോ ആണ്. അപ്പോള് പിന്നെ വായ്പ്പകൊടുക്കുന്ന രാജ്യത്തിന് അത് നഷ്ട്ടമല്ലേ?
നേപ്പാളിന് ഇന്ത്യ കൊടുത്ത 6000 കോടിയുടെ സഹായം എടുക്കാം. ആറായിരം കോടി രൂപ കൊടുത്തു എന്നുള്ള തലക്കെട്ട് മാത്രമേ നമ്മള് വായിക്കൂ. അതിന്റെ വിശദാംശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കാറില്ല. നമ്മള് കൊടുത്ത 6000 കോടിയില് 1500 കോടി രൂപ മാത്രമേ തിരിച്ചു കിട്ടാത്തതുള്ളൂ, ബാക്കി 4500 കോടി രൂപ വായ്പ്പ ആണ് (Line of Credit).
എന്നാലും 1500 കോടി സഹായിച്ചില്ലേ? 6000 കോടി കൊടുത്താല് ഒരു 7000 കോടിരൂപയെങ്കിലും നമ്മള് തിരിച്ചു പിടിക്കും.
ഇന്ത്യ ഉള്പ്പെടെ ഒരു രാജ്യവും മറ്റു രാജ്യങ്ങള്ക്ക് സഹായം നല്കുന്നത് മോക്ഷത്തിനല്ല.അതൊരു പക്കാ ബിസിനസ് ആണ്. മുകളില് പറഞ്ഞ Line of Credit വഴിയാണ് നമ്മള് വിദേശ രാജ്യങ്ങള്ക്കു വായ്പ്പാ കൊടുക്കുന്നത് (ലൈന് ഓഫ് ക്രെഡിറ്റ് is not a foreign aid intsrument, but rather an intsrument for promoting international േൃമde)
പലിശ വളരെ തുച്ഛം ആയിരിക്കും. പിന്നെന്താണ് നേട്ടം? നമ്മള് വായ്പ്പ കൊടുക്കുമ്പോള് അതില് പല പല കണ്ടിഷന്സ് ഉണ്ടാകും . ഉദ്ദാഹരണത്തിന് ഇന്ത്യ സാമ്പത്തീക സഹായം കൊടുക്കുമ്പോള് എഗ്രിമെന്റില് ഇങ്ങനെ ചേര്ക്കും 70% of the goods to be used in projects under lines of credit have to be sourced from India or Indian companies.
99 % കേസിലും ആ രാജ്യത്ത് നടക്കുന്ന ആ പ്രോജക്ടിന്റെ കോണ്ട്രാക്ട് ഏറ്റെടുത്തു നടപ്പാക്കുന്നതും ഇന്ത്യന് കമ്പനികള് ആയിരിക്കും. ചുരുക്കത്തില് നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ കമ്പനികള്ക്കു വിദേശത്തു നിന്നും കോണ്ട്രാക്ടറും ലഭിക്കും അതുവഴി തൊഴില് ലഭ്യതയും , നികുതിയും ഇന്ത്യക്കു കിട്ടുകയും ചെയ്യും. കൊടുത്ത തുക പലിശയും ചേര്ത്ത് തിരികെ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും.
ഇതാണ് അന്താരാഷ്ട്ര സഹായങ്ങളില് സാധാരണ നടക്കുന്നത്. ഇന്ത്യ ആഫ്രിക്കയില് വന്തോതില് ഇതുപോലെ സഹായങ്ങള് നല്കുന്നുണ്ട്. ഇതേ തന്ത്രമാണ് വിദേശ രാജ്യങ്ങള് ഇന്ത്യക്ക് വായ്പകള് നല്കുമ്പോള് ചെയ്യുന്നതും. പുറമെ നോക്കുമ്പോള് നേട്ടം എന്നുതോന്നുമെങ്കിലും അവസാനം നഷ്ട്ടം മാത്രമായിരിക്കും ഉണ്ടാകുക. വായ്പ്പ നല്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ താല്പ്പര്യം ആദ്യം നമ്മള് സംരക്ഷിക്കേണ്ടിവരും.
(പക്ഷെ അപ്പോഴും സുഹൃത്ത് രാജ്യങ്ങളാണെങ്കില് അതിലും വിട്ടുവീഴ്ചകള് ഉണ്ടാകും. ഉദ്ദാഹരണം ജപ്പാന്റെ സഹായം. അവര് നമ്മുടെ ആഭ്യന്തര കാര്യങ്ങളിലോ നയപരമായ കാര്യങ്ങളിലോ കൂടുതലായി ഇടപെടില്ല.)
അതുകൊണ്ടാണ് നമ്മള് വിദേശ രാജ്യങ്ങളെ വായ്പ്പക്കായി കൂടുതലും ആശ്രയിക്കാത്തത്. എന്നുവെച്ച് ഇന്ത്യ വിദേശ സഹായം വാങ്ങുന്നില്ല എന്നല്ല. ആഗോളവല്ക്കരണ കാലത്ത് എല്ലാരാജ്യങ്ങളും പരസ്പ്പരം കൊടുക്കല് വാങ്ങലുകള് നടത്തുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അതൊക്കെ ചില പദ്ധതികള്ക്ക് മാത്രമായ് ഒതുക്കി നിര്ത്തും. വിഴിഞ്ഞം കരാറില് നിന്നും ചൈനയെ ഒഴിവാക്കിയത് ഓര്ക്കണം. പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങള് അടക്കമുള്ള കാര്യങ്ങളില് സഹായങ്ങള് അല്ലെങ്കില് സഹായങ്ങള് എന്ന പേരിലുള്ള ഇത്തരം വായ്പകള് നമ്മള് വാങ്ങാറില്ല.
ഇതിന് മറ്റൊരു വശം കൂടിയുണ്ട്. ഇന്ത്യ ഏറ്റവും കൂടുതല് സഹായം ചെയ്യുന്നത് നേപ്പാളിനും ഭൂട്ടാനും ബംഗ്ലാദേശിനുമൊക്കെയാണ്. നമ്മള് അനങ്ങാതിരുന്നാല് ആ അവസരം ചൈന മുതലെടുക്കും. ഇപ്പോള് തന്നെ നമ്മള് 100 കോടി കൊടുത്താല് അവര് 300 കോടി കൊടുക്കും എന്ന നിലയിലാണ്. ആഫ്രിക്കയിലും ഇന്ത്യ ചൈനയില് നിന്നും കടുത്ത വെല്ലുവിളിയാണ് നേരിടുന്നത്. ഇന്ത്യക്ക് ബാക്കിയുള്ള അയല് രാജ്യങ്ങളുമായി നല്ല ബന്ധം നിലനിര്ത്തേണ്ടത് നിര്ണ്ണായകമായ ഒരു കാര്യമാണ്.
UAE ഇന്ത്യക്ക് ഔദ്യോഗികമായി 700 കോടി വാഗ്ദാനം ചെയ്തോ എന്നറിയില്ല. എന്തായാലും ആ സഹായം കേന്ദ്ര സര്ക്കാര് സ്വീകരിക്കില്ല എന്നാണ് ഇപ്പോള് അറിയുന്നത്. 2004 മുതല് ഇതാണ് ഇന്ത്യയുടെ നയം. അത് നരേന്ദ്രമോഡി സര്ക്കാര് കൊണ്ടുവന്നതല്ല. ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകള് മരിച്ച സുനാമി ഉണ്ടായപ്പോള് പോലും നമ്മള് വിദേശ സഹായം നിരസിക്കുകയാണ് ഉണ്ടായത്. ഗുജറാത്ത് ഭൂമികുലുക്കമൊക്കെ ഉണ്ടായത് അതിന് മുമ്പാണ്.
ഉത്തരാഖണ്ഡ് പ്രളയം ഉണ്ടായി അയ്യായിരത്തോളം പേര് മരണപെട്ടപ്പോഴും ഇന്ത്യ വിദേശ സഹായം നിരസിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. വിദേശ സഹായങ്ങള് ഒരുതരം കച്ചവട മോഡല് ആണ്. പുറമെ നോക്കുമ്പോള് ഉള്ള പളപളപ്പല്ല അതിന്.
ഇത് ഇന്ത്യ 2004 മുതല് പിന്തുടരുന്ന വിദേശ നയമാണ്. അത് നരേന്ദ്രമോദി സര്ക്കാരിന്റേതല്ല, ഇന്ത്യ എന്ന രാഷ്ട്രത്തിന്റെ നയമാണ്.
ഇതൊന്നും നിങ്ങള് കാര്യമാക്കേണ്ട. നേപ്പാളിന് 6000 കോടി രൂപ വെറുതെ കൊടുത്തു, കേരളത്തിന് കൊടുത്തത് വെറും 600 കോടി മാത്രം എന്നൊക്കെയുള്ള കവല പ്രസംഗങ്ങള് നിങ്ങള് തുടര്ന്നോളൂ. സത്യത്തെ അധികനാള് മറച്ചു വെക്കാനാകില്ല. ഗ്രഹണം കഴിഞ്ഞാല് അത് മറനീക്കി പുറത്തുവരിക തന്നെ ചെയ്യും.
Discussion about this post