ജപ്പാനിലെ സെൻ ബുദ്ധ സമ്പ്രദായത്തിലെ ഗുരുക്കന്മാർ പറഞ്ഞ കഥകളാണ് സെൻ കഥകൾ. വായിച്ച് അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കാനോ ഗുണപാഠം മനസ്സിലാക്കാനോ മാത്രമുള്ളതല്ല അവ. അതിലെ ആന്തരികാർത്ഥത്തെപ്പറ്റിയും ആ കഥ കേൾക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന അനുഭവത്തെപ്പറ്റിയും ധ്യാനിക്കാനാണ് ഈ കഥകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത്.
പലപ്പോഴും കഥയിലെ ഗുണപാഠം എന്ന് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ തോന്നുന്നതിനേക്കാൾ വ്യത്യസ്തമായ മറ്റൊരു ആന്തരികാർത്ഥവും അനുഭൂതിയും മിക്ക കഥകളിലും ഗുപ്തമായുണ്ടാകും.
ഇന്നത്തെ ദിവസം ഒരു ധ്യാന കഥ കൊണ്ട് തുടങ്ങാം
ജപ്പാനിലെ നീഗാട നഗരത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു കുഞ്ഞ് ഗ്രാമത്തിലായിരുന്നു ര്യോകാൻ എന്ന സെൻ ഗുരുവിൻ്റെ കുടിൽ. ഒരു ദിവസം രാത്രി അവിടെ ഒരു കള്ളൻ കയറി. പരിവ്രാജകനായിരുന്ന ര്യോകാൻ്റെ കുടിലിൽ മോഷ്ടിക്കാനായി ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു.
ഗുരു ഉണർന്നപ്പോൾ നിരാശനായി നിൽക്കുന്ന കള്ളനെയാണ് കണ്ടത്. അദേഹം പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഒരുപാട് ദൂരം യാത്ര ചെയ്തിട്ടാവും അങ്ങ് ഇവിടെ വന്നതല്ലേ? ഇവിടെ ഒന്നുമില്ലല്ലോ…വെറും കൈയ്യോടെ പോകേണ്ടി വരികയാണല്ലോ.”
കള്ളൻ അമ്പരന്ന് നിൽക്കുകയായിരുന്നു
ര്യോകാൻ തുടർന്നു.
”ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ. ഞാൻ ഉടുത്തിരിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ അങ്ങേക്ക് തരാം. എൻ്റെ സമ്മാനമായി അങ്ങത് സ്വീകരിക്കണം”
ആകെ പേടിച്ചു പോയ കള്ളൻ ര്യോക്യാൻ നൽകിയ വസ്ത്രങ്ങളും എടുത്ത് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവിടെനിന്ന് രക്ഷപെട്ടു.
നല്ല നിലാവുള്ള മനോഹരമായ തണുത്ത ഒരു രാത്രിയായിരുന്നു അത്. ഗുരു രോക്യാൻ നിലാവും ആസ്വദിച്ച് കള്ളൻ പോയ വഴിയും നോക്കി നഗ്നനായി വരാന്തയിലിരുന്നു. അദ്ദേഹം ആത്മഗതം ചെയ്തു
“ഈ നിലാവ് അയാൾക്ക് സമ്മാനമായി നൽകാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ!”
ഏവർക്കും ശുഭമായ ഒരു ദിവസം ആശംസിക്കുന്നു
Discussion about this post