ജപ്പാനിലെ സെൻ ബുദ്ധ സമ്പ്രദായത്തിലെ ഗുരുക്കന്മാർ പറഞ്ഞ കഥകളാണ് സെൻ കഥകൾ. വായിച്ച് അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കാനോ ഗുണപാഠം മനസ്സിലാക്കാനോ മാത്രമുള്ളതല്ല അവ. അതിലെ ആന്തരികാർത്ഥത്തെപ്പറ്റിയും ആ കഥ കേൾക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന അനുഭവത്തെപ്പറ്റിയും ധ്യാനിക്കാനാണ് ഈ കഥകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ചിലപ്പോഴിത് വെറും ഗുണപാഠകഥകളായിരിക്കും. എന്നാൽ.പലപ്പോഴും കഥയിലെ ഗുണപാഠം എന്ന് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ തോന്നുന്നതിനേക്കാൾ വ്യത്യസ്തമായ മറ്റൊരു ആന്തരികാർത്ഥവും അനുഭൂതിയും മിക്ക കഥകളിലും ഗുപ്തമായുണ്ടാകും.
ഇന്നത്തെ സെൻ കഥ
ഒരു ദിവസം ഒരു ഗുരുവും ശിഷ്യന്മാരും ധ്യാനത്തിലിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍ വലിയ ഒരു ഭൂമികുലുക്കം ഉണ്ടായി. ജപ്പാനിൽ ഭൂമികുലുക്കങ്ങൾ പതിവാണ്
ക്ഷേത്രം മുഴുവന്‍ കുലുങ്ങി. കുറച്ചു ഭാഗം ഇടിഞ്ഞു വീഴുക പോലും ചെയ്തു. ശിഷ്യന്‍മാരെല്ലാം പേടിച്ചു വിറച്ചു.
ഭൂകമ്പമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ശാന്തമായപ്പോള്‍ ഗുരു പറഞ്ഞു.
“ഒരു പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തില്‍ ധ്യാനം ശീലിയ്ക്കുന്നവര്‍ എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്നു മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഒരവസരം നിങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടിയല്ലോ. ഞാന്‍ പേടിച്ചില്ലന്നു നിങ്ങള്‍ കണ്ടുവോ? മാത്രമല്ല നിങ്ങളെയെല്ലാം ഞാന്‍ അടുക്കളയിലേയ്ക്കു കൊണ്ടു പോയി. ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഉറപ്പേറിയ ഭാഗമാണ് അടുക്കള. അതൊരു നല്ല തീരുമാനമായിരുന്നെന്നു നിങ്ങള്‍ക്കു മനസ്സിലായില്ലേ? നമ്മളെല്ലാം യാതൊരു പരുക്കുമില്ലാതെ രക്ഷപെട്ടു…
ഗുരു തുടര്‍ന്നു
…എങ്കിലും എനിയ്ക്കും കുറച്ചു പിരിമുറുക്കമുണ്ടായില്ല എന്നു പറയാനാവില്ല. പക്ഷേ ഞാന്‍ അപ്പോള്‍ത്തന്നെ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളമെടുത്ത് കുടിച്ചു. അതോടെ ശാന്തത തിരികെക്കിട്ടി”
ഒരു ശിഷ്യന്‍ നിന്നു ചിരിയടക്കാന്‍ പാടുപെടുന്നത് ഗുരു കണ്ടു.
“എന്തുപറ്റി? നീയെന്താ ചിരിയ്ക്കുന്നത്.” ഗുരു ചോദിച്ചു
“ഒന്നുമില്ല മാസ്റ്റർ…അങ്ങ് കുടിച്ചത്….”
കുടിച്ചത്?
“അതൊരു ഗ്ലാസ്സ് സോയാ സോസായിരുന്നു”
Discussion about this post