ഉപാസകനായ വ്യക്തിയില്‍നിന്നും ഏതെങ്കിലും ഉപാസനാ മൂര്‍ത്തിയുടെ മന്ത്രം ഉപദേശമായി സ്വീകരിച്ചിട്ടാണ് പലരും ഭജിക്കുന്നത്; അല്ലെങ്കില്‍ സേവ ചെയ്യുന്നത്. ഇങ്ങനെയല്ലാതെ സ്വയം ഒരു ദേവതയെ നിത്യം വച്ച്‌ സേവിച്ചും ഉപാസിക്കാം.
ഇപ്രകാരം ചെയ്യുമ്ബോള്‍ ആ ദേവതയില്‍ക്കൂടി ആ വ്യക്തിക്ക് പരമഗതി പ്രാപിക്കാം. പക്ഷേ, ഇവിടെ ഒരുകാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആ ഉപാസന (സേവ) ചെയ്ത വ്യക്തിയുടെ കാലശേഷം ആ ആളിന്റെ ആത്മാവിന് ഗതി പ്രാപിക്കണമെങ്കില്‍ പിന്‍ഗാമികള്‍ ആ ആരാധന തുടരേണ്ടതുണ്ട്. ആചാരങ്ങള്‍ മുടങ്ങുവാന്‍ പാടില്ല. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാല്‍ വിഘ്‌നങ്ങള്‍ സംഭവിക്കുവാനിടയുണ്ട്.
പണ്ട് ഹൈന്ദവ ഗൃഹങ്ങളില്‍ അവരവര്‍ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ദേവതകളെ വച്ച്‌ ആരാധിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അതാണ് ആ കുടുംബത്തിന്റെ പരദേവത. അച്ഛന്‍ വഴിയുള്ളത് പരദേവതയും, അമ്മ വഴിയുള്ളത് ‘ധര്‍മ്മദൈവവ’വും ആയി കണക്കാക്കുന്നു.
ആ ദേവതയായിരിക്കും ആ കുടുംബത്തിനും തലമുറയ്ക്കും തുണയായി നില്‍ക്കുന്നത്. അമ്മ വഴിയുള്ള ദേവതയെ കണക്കാക്കുമ്പോള്‍ അത് ആ കുടുംബത്തില്‍ വച്ച്‌ പൂജിച്ചതാവാം. അല്ലെങ്കില്‍ ദേശക്ഷേത്രത്തിലേതും ആവാം. അതാണ് ധര്‍മ്മദൈവസ്ഥാനം. അതുകൊണ്ടാണ് പറയുന്നത് ധര്‍മ്മദൈവം കടാക്ഷിച്ചേ തറവാട് രക്ഷപ്പെടൂ.
Discussion about this post